Op school ging het niet makkelijk. Het waren moeilijke dagen voor mij. Ze pesten mij op school en ik begrijp niet veel van de leerstof. Thuis geeft mama mij steeds extra huiswerk. Ik had krampen in mijn darmen maar mijn moeder geloofde mij nooit en ze stuurden mij naar school. Op een dag kon ik een vlinder vangen op school. Ik was hier zo blij mee en wou zo snel mogelijk naar huis. Ik vergat zelfs hoe hard de jongens mij weer hadden aangepakt en hoe ze mijn kraag hadden gescheurd. Ik rende zo snel mogelijk naar huis, maar toen ik voor de deur stond vond ik mijn sleutel niet. Hij hing niet meer aan het koordje rond mijn nek. Ik moest deze verloren hebben op school. Ik besloot om terug te keren naar school, maar toen ik op de eerste verdieping hoorde ik een deur. Ik dacht dat het mama was en ging weer naar boven tot op de hoogste verdieping. De voetstappen bleven me tot daar achtervolgen. Ik was bang, want ik kon niet meer weg. Ik was opgelucht toen ik merkte dat het Hans was. Hij zag mij vlinder en zei dat we die bij hem in een pot moesten zetten zodat we hem beter konden bekijken. Bij hem thuis zag ik da een lint met allemaal vliegen aan. Hans merkte op dat mijn aandacht naar de vliegen ging. Zo vertelde ik hem dat ik thuis vleugels verzamelde. Hij zei dat ik de vleugels mocht hebben als hij mijn collectie mocht zien. ik vertelde hem dat ik mijn sleutel kwijt was. Hij zei dat dit niet erg was en dat hij dit aan mijn moeder ging uitleggen. We begonnen dan maar de vleugels van de vliegen te trekken en we stopte ze per tien in een doosje. Toen we mijn mama mijn naam hoorde roepen bracht Hans mij naar huis. Ze was er niet blij mee dat ik de sleutel kwijt was. De volgende dag stond Hans mij op te wachten toen ik van school kwam. Ik was mijn vleugels bij hem vergeten. Ik negeerde hem en liep gewoon door. Toen ik aan de voordeur stond, kwam Hans naast mij staan. Hij vroeg zich af of ik kwaad op hem was en dan zag hij wat er met mij was gebeurd. Ik vertelde hem dat de pesters op school dit hadden gedaan en dat ze me waren gevolgd. Hij verzorgde de wonden die ik had en zei dat hij de volgende dag de jongens eens zou aanpakken. Het werd vijf uur en het was tijd om naar huis te gaan. Ik moest mijn huiswerk nog afmaken voor mama thuis kwam. Hans hielp mij hierbij en maakte de twee taken die ik had zelf. de volgende dag werd ik weer gepest op school. De pesters kwamen mij zoeken in de wc. Ze deden de deur open en sleurden mij naar buiten. Ze lachten met mijn. Een meester zag dit en nam de jongens mee voor een straf. Na school zag ik de jongens ik versnelde, maar ze hadden mij gezien en gingen mij achterna. Ze hielden mij tegen. ik was alleen. Ik sloeg per ongeluk één van de jongens. Ze gingen door met pesten tot hans kwam. Hij greep één van de jongens vast en zei dat ze moesten stoppen en de jongens gingen weg. We gingen naar huis en hij zou me vanaf nu elke dag komen halen aan school. Ik was hier zeer blij om. We gingen naar mijn thuis en ik toonde hem mijn collectie vleugels. Ik vertelde hem dat ik er vleugels voor mezelf wou van maken en dat ik ermee wou vliegen. Mama kwam thuis en ze was woedend dat ik een vreemde in huis had gehaald. Ze stuurde Hans weg en begon mij daarna te slaan. Of dit nog niet erg genoeg was gooide ze mijn vleugels weg. paar dagen later stond Hans mijn op te wachten aan school. We gingen samen naar huis. Hij had een cadeau voor. Een zak vol veren en hij had ervoor gezorgd dat ik ze kon aandoen als vleugels. Ik vond ze niet zo mooi, maar nam het toch mee. Toen ik merkte dat de veren zacht waren was ik er blij mee. Ik deed de vleugels aan en rende ermee naar Hans om deze fier te tonen. Ik zag hem daar in zijn flat op de grond liggen grijpen naar borst. Hij was nog niet dood. Ik zei dat hij niet mocht sterven. Hij zei me dat we elkaar nog gingen tegenkomen in de hemel en stierf toen. De tranen sprongen mij in de ogen en ik begon op hem te roepen, maar niets bleek te helpen. Ik ging dan samen met mijn vleugels naar huis. Ik pakte een stoel en opende mijn raam. Ik zette mij op de vensterbank. Ik sloeg met mijn vleugels op en neer en begon te vliegen. Ik had mij nog nooit zo licht gevoeld.
Dit verhaal draait vooral om Arend, maar ook een groot stuk rond Anna, want zij werkt haar jeugdtrauma’s af op Arend. Anna misbruikt haar kind namelijk alsof het een pop is. Ze ramt op hem in en laat hem dagenlang alleen. Arend weet gewoon bijna niet beter. Doordat Arend zo slecht verzorgd werd, probeerde hij een uitweg te zoeken.
BeantwoordenVerwijderenDie uitweg vind Arend uiteindelijk. Als hij Hans, de enige persoon die lief en vriendelijk is voor hem, die hem helpt met zijn huiswerk en samen met Arend vleugels verzameld, als hij hem ziet sterven knakt er iets bij Arend en weet hij zekerder dan ooit dat hij wil vliegen, vliegen naar de dood.
Anna speelt wel een grote rol in zijn leven. Hij leert zo heel zelfstandig zijn. Ze doet hem ook veel pijn waardoor hij toch wat afgunst tegenover haar heeft. Door zijn zelfstandigheid doet hij zijn eigen soms pijn. Gelukkig was er nog Hans. Dit was de enigste vriend die hij hier had. Ik snapte niet waarom Anna zijn hulp niet aanvaarde, want ze schreeuwde toch soms om hulp en hij was de beslissing. Bij Hans zijn dood is er inderdaad iets geknakt bij Arend.
BeantwoordenVerwijderenTimothy, je blogberichten lijken niet heel chronologisch te volgen... Bovendien is het één lange doorlopende tekst zonder illustraties, wat het zwaar maakt om te lezen. Let ook op voor spelfouten.
BeantwoordenVerwijderenPhebe, je reageert goed, al gaat het niet altijd over het bericht zelf... Zo lijkt het alsof je zelf de berichten ook te langdradig vindt en gewoon een reactie over de roman in het algemeen neerschrijft...